അടിമ ജീവിതം (21 / 4 / 2020 )
*********************
ഭരണയന്ത്രത്തിനു കൊറോണക്കാലം,
മദകരമൊരുൾപ്പുളകകാലം,
ചിലപ്പോഴെങ്കിലും.
ഒരു വിരൽഞൊടിക്കലിലണഞ്ഞു
ദില്ലിയിൽ തീനാളങ്ങളെങ്ങു-
മൊതുക്കവും കിതപ്പും ഭയവും മാത്രം.
ഒരു കൊട്ടിയടക്കലിൽ നിസ്വരുടെ പലായനം,
ഒരു വടി ചുഴറ്റുമ്പോൾ വെൺപ്രാവുകൾ പറക്കുന്നു.
ഒരു വിസിൽ മതി ഭ്രാന്തനൃത്തങ്ങൾ പിറക്കുവാൻ ,
ഭരണകൂടക്കരങ്ങളിൽ മാന്ത്രികന്റെ കയ്യടക്കം,
"ഗോ കൊറോണ "പ്പാട്ടിൽ ജനമൊറ്റ മുയലായി,
ഒരു പേടകത്തിനുള്ളിലേറുന്നു,
പിന്നെ മാനത്തുയരുന്നു,
പല ചൂട്ടിൻതിളക്കങ്ങൾ !
ഭയത്തിന്റെ മതിലുകൾ,
താനെ മുളക്കുന്നുറക്കുന്നുണ്ടാ-
മതിലുകൾക്കപ്പുറമൊളിക്കുന്നു,
മാനവനും ശുനകനും,
ഒതുക്കത്തൊടൊരേ-
വണക്കത്തൊടെത്തി നോക്കു-
ന്നറിയിപ്പു കേട്ടുൾവലിയുന്നു,
ഒന്നു പുളകിതരാവുന്നുടുപ്പിട്ട കരുത്തുകൾ !
അതുപൊലെ പൂത്തൊരതിപുളക നിമിഷത്തി-
ലേത്തമിടൽ പിറക്കുന്നു,
പൗരനു പുറത്തടി ലഭിക്കുന്നു ,
നിരീക്ഷണ ഡ്രോണുകളുയരുന്നു,
ചെറുമീൻചൂണ്ടകൾ നോറ്റ ചെറു ബാല്യങ്ങൾ
വലിയ പക്ഷിയെക്കണ്ടു വിറയോടെ
നാലു പാടും ചിതറുന്നു,
രാജപൊതകളിലുയരുന്ന മൺചിറകൾ,
കാട്ടുവഴികളിൽ പൊലിയുന്ന ശ്വാസങ്ങൾ,
തോളിലുടക്കുന്ന മുനയുള്ള ബയണറ്റ്.
വെറും ഭ്രാന്തൻ കിനാവല്ല,
വിചിത്രമിക്കാലത്തെ ജനാധിപത്യം. !
നീയിതറിയുന്നോ ഭ്രാന്താ,
നിയന്ത്രണക്കാലമാണേ ,
ഭക്ഷണപ്പൊതിയഴിക്കൂ ,
പശിമാറ്റിപ്പതുങ്ങിക്കോ ,
തീർന്നു നിന്റെ ചാലുവെപ്പ് ,
കുതിക്കേണ്ട,
കുതറേണ്ട,
ചിലക്കേണ്ട,
നിനക്കായ് ,
എനിക്കായ് ,
നമുക്കായീ -
ച്ചങ്ങലപ്പൂട്ട്.
*************
-രാധാകൃഷ്ണൻ, കണ്ണൂർ
No comments:
Post a Comment